BioGrafie

Onutė Trakimienė urodziła się w 1927 r. we wsi Žasliai na Litwie. Miała dwadzieścia lat, kiedy organy bezpieczeństwa wewnętrznego przyszły, żeby ją aresztować, ponieważ pomagała partyzantom ("bandytom" dla Sowietów), którzy prowadzili zbrojną walkę z sowiecką władzą.  Została wówczas skazana na 7 lat pracy przymusowej, a następnie na 3 lata pozbawienia praw obywatelskich. Spędziła je najpierw w Karelii, potem na Dalekiej Północy, w Workucie, a potem w Incie.

Po zwolnieniu z obozu w 1953 r., nie mogła jednak wrócić na Litwę, ponieważ jej mąż był przywódcą ruchu partyzanckiego. Wróciła na Litwę w 1955 r., nie mogąc się tam osiedlić, a następnie opuściła Intę chcąc przenieść się na Łotwę w 1971 r., niedaleko granicy z Litwą (w Daugavpils), jak to często bywało w przypadku osób, które po zwolnieniu nie mieli prawa powrotu do swojej „rodzimej”, ale potem starali się do niej jak najbardziej się przybliżyć.

Prawo do powrotu uzyskała dopiero w 1989 roku.