Europejska pamięć
o Gułagu
Retour
Fermer
List kondolencyjny po śmierci jego brata Pavilasa,<br/> którego zabito podczas buntu w Kengirze
© Antanas Seikalis
Pogrzeb w wiosce zamieszkałej przez zesłańców w regionie Krasnojarska
© Antanas Seikalis
Więźniowie łagru w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Młodzi więźniowie litewscy w obozie w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Litwinki w w obozie w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Postawienie krzyża w celu uczczenia ofiar buntu 1954 r. <br/> obozu w Kenigrze w Kazachstanie, 1990 r.
© Antanas Seikalis
List kondolencyjny po śmierci jego brata Pavilasa,<br/> którego zabito podczas buntu w Kengirze
© Antanas Seikalis
Pogrzeb w wiosce zamieszkałej przez zesłańców w regionie Krasnojarska
© Antanas Seikalis
Więźniowie łagru w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Młodzi więźniowie litewscy w obozie w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Litwinki w w obozie w Kenigrze w maju 1955 r.
© Antanas Seikalis
Postawienie krzyża w celu uczczenia ofiar buntu 1954 r. <br/> obozu w Kenigrze w Kazachstanie, 1990 r.
© Antanas Seikalis
Życie na zesłaniu
Kiedy Litwa odzyskała niepodległość, Antanas Seikalis poświęcił większość swojego czasu na poszukiwanie dokumentów i fotografii na temat buntu więźniów w Kengirze w Stiepłagu (Kazachstan). W pierwszym dniu buntu, w maju 1954 r. straż otworzyła ogień do więźniów. Wtedy zginął jego brat Pavilas.
Antanas Seikalis uczestniczył w wielu konferencjach na temat stawiania oporu przez więźniów w gułagach, kilka razy udał się do Kengiru na miejsce buntu i udało mu się postawić krzyż, aby uczcić pamięć represjonowanych ofiar.