Solidarité Ukraine
INED Éditions. Archiwum Dźwiękowe, Europejska pamięć o Gułagu

BioGrafie

61
×

Marytė  KONTRIMAITĖ


Marytė Kontrimaitė urodziła się w Vilkaičiai w Litewskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w 1947 roku.  W 1948 r. jej rodzice znaleźli się na liście osób skazanych na deportację. Przez rok udawało im się ukrywać, jednak w 1949 r. zostali aresztowani i wraz z Marytė zesłani na Syberię. Dziewczynka miała wówczas dwa latka. Podczas podróży, żołnierz pilnujący konwoju, gdy zobaczył ją leżącą jak martwa, nie dającą znaków życia, uznał, że zmarła i kazał jej ojcu wyrzucić ją z pociągu. Ojciec stanowczo odmówił i zażądał, aby poszukał lekarza. Żołnierz znalazł lekarza, który jechał w innym wagonie i który ją uratował.
Przybywając do obwodu irkuckiego, osiedlają się we wsi Bodajba. Ilekroć jedno z nich jest chore, leczy ich ten sam lekarz, który uratował Marytė podczas transportu i który jako deportowany mieszka w tej samej wsi. Mieszkają w barakach. Ojciec Marytė wykorzystuje swoje umiejętności rzemieślnicze, by przybliżyć się do mieszkańców i pozyskać ich zaufanie. Dzięki temu rodzina ma lepsze warunki życia. Jej matka, która była nauczycielką na Litwie, zorganizowała bezpłatną szkołę dla litewskich dzieci, w której uczyła ich w języku ojczystym.
W 1956 r. rodzice odesłali ją samą na Litwę. Wróciła do Plungė, miejscowości niedaleko rodzinnej wsi, gdzie na peronie kolejowym miała na nią czekać ciocia, do której rodzice wysłali telegram z powiadomieniem o przyjeździe córeczki.  Niestety nikt na nią nie czekał na peronie. Zaczęła więc wołać, krzyczeć, żeby przyjechała policja i powiedziała jej, dokąd ma iść, ale pewien kolejarz powiedział jej, żeby zachowywała się bardziej dyskretnie i zaprowadził ją do swojego domu. Na początku była rozczarowana, bo Litwę znała tylko z książek dla dzieci i wyobrażała sobie kraj, w którym wszędzie rosną kwiaty, nawet na gałęziach jodeł.
Następnie kontynuowała naukę w szkole średniej i wyższej, po czym wyjechała do pracy do Armenii i osiedliła się w Erewaniu. Miała pewne złudzenia co do zmiany reżimu w czasie „odwilży”, ale szybko się rozczarowała, a interwencja wojsk radzieckich w Czechosłowacji stanowiła ostateczny cios dla jej idealizmu politycznego. Następnie wróciła do pracy na Litwie i obecnie mieszka w Wilnie.

Alain Blum et Emilia Koustova

PDF (71.76 KB) See MEDIA
Fermer

Wywiad z Marytė Kontrimaitė, pełna wersja, FR

Tutaj można posłuchać pełnej wersji wywiadu z Marytė Kontrimaitė, przeprowadzonego przez Alaina Bluma i Emilię Koustovą, w Wilnie, 11 czerwca 2011 r. (tłumaczenie na francuski - Emilia Koustova, przeprowadzone w studiu francuskiej rozgłośni radiowej RFI).

Fermer

Wywiad z Marytė Kontrimaitė, pełna wersja, wersja oryginalna (język rosyjski)

Fermer

Nostalgia i patriotyzm na Syberii
(Wersja oryginalna - język rosyjski)

 

Na Syberii spotykają się wśród Litwinów i śpiewają „Pójdźmy do Ojczyzny” lub czytają wiersze. Mama Maritė Kontramaitė dużo opowiadała córce o tradycjach i legendach litewskich, dlatego też dziewczynka wytworzyła wyobrażenia idylliczne swojej ojczyzny.

Fermer

Nostalgia i patriotyzm na Syberii

(wersja FR)

Na Syberii spotykają się wśród Litwinów i śpiewają „Pójdźmy do Ojczyzny” lub czytają wiersze. Mama Maritė Kontramaitė dużo opowiadała córce o tradycjach i legendach litewskich, dlatego też dziewczynka wytworzyła wyobrażenia idylliczne swojej ojczyzny.

Fermer

Odmowa wstąpienia do partii (wersja oryginalna - język rosyjski)

Ojciec Maritė Kontrimaitė, mimo nalegań dyrektora Sowchozu, odmówił wstąpienia do partii. Użył pretekstu, że był deportowany, aby usprawiedliwić się, że "nie zasługuje" na bycie członkiem organizacji partyjnej.

Fermer

Odmowa wstąpienia do partii (wersja FR)

Ojciec Maritė Kontrimaitė, mimo nalegań dyrektora Sowchozu, odmówił wstąpienia do partii. Użył pretekstu, że był deportowany, aby usprawiedliwić się, że "nie zasługuje" na bycie członkiem organizacji partyjnej.

Fermer

Rehabilitacja i powrót (wersja oryginalna - rosyjski)

Ojciec Maritė Kontramaitė został zrehabilitowany w 1959 r., po 10 latach na zesłaniu. Po powrocie odkupił swój stary dom i stworzył tartak oraz odlewnię. Dzięki swojej przedsiębiorczości był ulubieńcem sowchozu.

Fermer

Rehabilitacja i powrót (wersja FR)

Ojciec Maritė Kontramaitė został zrehabilitowany w 1959 r., po 10 latach na zesłaniu. Po powrocie odkupił swój stary dom i stworzył tartak oraz odlewnię. Dzięki swojej przedsiębiorczości był ulubieńcem sowchozu.

Fermer

Pionier i Komsomoł (wersja oryginalna- rosyjski)

Na Litwie, kiedy nastała tzw. „odwilż" Maritė Kontramaitė wstąpiła do młodzieżowej organizacji Pionierów, a później została członkinią Komsomołu. Jej matka była na nią strasznie zła, a ojciec płakał. Czuła, że nie rozumieją, że ich przyszłość będzie teraz naprawdę kontrolowana przez władzę.

Fermer

Pionier i Komsomoł (wersja FR)

Na Litwie, kiedy nastała tzw. „odwilż" Maritė Kontramaitė wstąpiła do młodzieżowej organizacji Pionierów, a później została członkinią Komsomołu. Jej matka była na nią strasznie zła, a ojciec płakał. Czuła, że nie rozumieją, że ich przyszłość będzie teraz naprawdę kontrolowana przez władzę.

Fermer

Milczenie (wersja oryginalna RU)

Milczała na temat swojej przeszłości: „Jaki to ma sens? Było, minęło. Ale w 1987 r. ujawniła to publicznie.

Fermer

Milczenie (wersja FR)

Milczała na temat swojej przeszłości: „Jaki to ma sens? Było, minęło. Ale w 1987 r. ujawniła to publicznie.

Fermer

Nacjonalizm i walka o niepodległość (wersja oryginalna RU)

Rodzina Kontrimaitė udaje się do Sejmu z ormiańską flagą, aby pokazać, że nie tylko nacjonalistyczni Litwini żyją i walczą na Litwie!

Fermer

Nacjonalizm i walka o niepodległość (wersja FR)

Rodzina Kontrimaitė udaje się do Sejmu z ormiańską flagą, aby pokazać, że nie tylko nacjonalistyczni Litwini żyją i walczą na Litwie!